طبق تحقیقات انجام شده زنان در بارداری بیشترین انگیزه را برای کسب اطلاعات و بیشتر دانستن در مورد رشد کودک و شیوه درست زیستن را دارند. از این رو برایشان سوالی مهم است که «چگونه برای جنین کتاب بخوانیم؟»

جنین همینطور که از بعد فیزیکی در این آشیانه نیمه تاریک در حال رشد است یاد می‌گیرد صدای مادرش و شاید حتی پدرش را تشخیص دهد یا با صدای آنها به آرامش و امنیت برسد. (امنیت یکی از ارکان مهم در فرزند پروری و تربیت سالم کودک است.)

مادر باردار بهتر است بداند که رحمش مدرسه شبانه روزی کودک است و این تصور در مورد جنین وجود دارد که شروع آموزش و شالوده زبان آموزی از همین دوران است. مغز جنین به راحتی در درون رحم، صداها، شکل واژه‌ها و زبان را پردازش می‌کند.

بسیاری از محققین خواندن به اشکال مختلف مثل گفتگوی مادرانه، کتابخوانی، شعر و نوای موسیقی و نوای قرآن را عامل عملکرد بهتر توانمندی‌های مغز جنین می‌دانند. ویلیام فیفر استاد روانشناسی رشد در دانشگاه کلمبیا ثابت کرده است، اگر کودک در دوره جنینی صدای مادرش را شنیده باشد، بعد از تولد به صدای مادرش واکنش نشان می‌دهد.

در یک مطالعه دیگر نشان دادند، کودکانی که صدای مادرشان را در دوره‌ی جنینی شنیده بودند، بعد از تولد با شنیدن صدای مادر، میزان مکیدنشان بیشتر شد. این امر نشان می‌دهد که کودک در دوره جنینی حافظه دارد و نسبت به صدایی که بعد از این دوره می‌شنود، واکنش خود را می‌دهد.

وقتی مطالعات نشان می‌دهد که میل به شنیدن و توانایی شنیدن در جنین وجود دارد و از خود عکس‌العمل نشان می‌دهد؛ یعنی در حال برقرار کردن ارتباط با دنیای بیرون به خصوص مادر است. پس اگر مادر برای جنین کتاب بخواند، اینگونه قبل از تولد با کتاب انس گرفته و ارتباط برقرار کرده است و این عادت خوب و ارزش اجتماعی در فرزند نهادينه مي‌شود و در بزرگسالي نه تنها از دامنه لغات بیشتری برخوردار است؛ بلكه درک بهتر دیگران و استرس كمتر و شادابی بیشتری دارد که خود پرورش هوش خلاق، عاطفی و اجتماعی كودك است.

در کتاب جنین هم خاطره دارد اثر دیوید چمبرلین می‌خوانیم که جنین زندگی درون رحم و حتی زندگی‌های پیشین را به یاد می‌آورد. در روایات وآموزه‌های دینی هم تاکید به این دوره فراوان شده است. پس آیا بهتر نیست از بدو تشکیل نطفه جنین را یک انسان کوچک تلقی کنیم، با او حرف بزنیم، برایش کتاب بخوانیم، بی‌جهت در دوره بارداری آزارش ندهيم، به هنگام تولد امنیتش را برقرار کنیم و بعد از تولد او را از مادر جدا نکنیم و با یادآوری خاطرات خوش دوره جنینی ( لالایی ، قصه و…) به وی پیام دهیم که این دنیا امن است.

پس توجه به جنین نباید فقط از بُعد جسم باشد، بُعد روح را هم فراموش نکنیم. این شیوه زیستن با جنین یعنی بردن علم به سوی ترویج معنویت! جنین، این موجود به ظاهر کم اهمیت و کوچک و ناقص موجودی است هوشیار که هر لحظه وقایع را ضبط میکند.

باورهای غلط:

خیلی  از اختراعات که در بازار فروخته می‌شوند، تحت عنوان مفاهیم آموزشی برای جنین (تاثیر موزارت کمربندهای صدادار) شواهد کافی برای تاثیر گذاری ندارند. در ضمن بدانید سرعت امواج صوتی در آب بیشتر از هوا است و جنین دور تا دورش آب است. لالایی شاد، قصه‌ای کوتاه و آهنگین توسط مادر و حتی پدر به خصوص از هفته ۲۵ بارداری و به شکل تکرار شونده کافی است.

نکته: بهتر است کتاب با صدای بلند خوانده شود و شخصیت آن مطلوب باشد .در دوره جنینی موضوع خاصی مطرح نیست. مهم صدای آرام و پر محبت و آرامش بیان و متن‌های دلنشین و کودکانه کافی است.

پيشنهاد:

مَتَل‌هاي ايراني كه پيشينه‌ای بلند در تاريخ و فرهنگ اين سرزمين دارد را در كتب انتخابی جنين در نظر بگيريد! مثل كتاب «دويدم و دويدم» كه تلاش و بخشش را در روح و جان اين انسان كوچك جای می‌دهد.

پس پاسخ به این سوال که «چگونه برای جنین کتاب بخوانیم؟» را جدی بگیرید.