صحبت در مورد احساسات و مشکلاتی که دارد، می‌تواند خیلی موثر باشد. اگر با شما احساس راحتی می‌کند  و می‌تواند در مورد این مسائل حرف بزند، او را تشویق به حرف زدن کرده و حمایتش کنید. صحبت با افرادی که شرایطی نظیر او را دارند، خیلی مفید است.

به همسرتان کمک کنید که در مورد خودش احساس خوبی پیدا کند. به وی اطمینان دهید که هنوز برای شما جذاب و ارزشمند است.

هنوز فرصت برای برگشتن به وزن اولیه وجود دارد.  پس در ماه‌های اول تولد کودکتان، در این مورد با همسرتان صحبت نکنید و اندامش را آنطور که هست بپذیرید .او را تشویق کنید که به خودش اهمیت دهد.  کارهایی را فقط برای خودش انجام دهد، مثلا ورزش کند و خودش برسد و …

وجود شخصی که بتواند کمک کند، بسیار مهم است. اگر امکانش را دارید از دیگران کمک بگیرید تا همسرتان وقت بیشتری برای استراحت داشته باشد. تغذیه مناسب بسیار موثر است. غذاهای سالم و مغذی مصرف شود ، هیچ وقت وعده‌ای حذف نشود.

داشتن یک رژیم غذایی مناسب همراه با مواد معدنی و ویتامین‌هایی مثل سلنیوم، کلسیوم، منزیم و ویتامین‌های گروه B توصیه می‌شوند.

باز هم به این نکته توجه داشته باشید که با صبوری و بردباری و درک متقابل و در صورت نیاز مراجعه به مشاور، اجازه ندهید این دوره از زندگی برای شما و همسرتان با تجربه‌ای ناخوشایند طی شود.

ذهن پر مشغله مادری

گاهی ممکن است احساس کنید همسرتان دچار فراموشی شده است یا اینکه خودش ابراز کند که مغزش به درستی کار نمی‌کند،  همه چیز را فراموش می‌کند و به درستی نمی‌تواند تصمیم بگیرد. در واقع مطلب از این قرار است که در مغز مادر بعد از به دنیا آمدن فرزند تغییرات به وجود می‌آید. 

آن بخش از مغز که مربوط به احساسات است بزرگ‌تر می‌شود و این باعث می‌شود که مادر بیشتر به نیازهای فرزندانش و به مراقبت از او فکر کند و به بقیه موارد توجه کمتری داشته باشد.

مسئله در ماه‌های اول بسیار پررنگ‌تر می‌شود که فقط نشان دهنده این است که اکنون مادر،  در نسبت به قبل قابلیت بیشتری برای مادری کردن دارد. پس نه تنها جای نگرانی نیست؛ بلکه در روند سلامت همه جانبه کودک نیز این تغییر ضروری است؛ ولی بعد از دوره شیرخوارگی کودک، نقش مهم همسری دوباره پررنگ‎تر از همیشه باز می‌گردد و زندگی زناشویی‌تان استحکام بیشتری می‌یابد .

 مادرانی که قبل از بچه‌دار شدن زندگی فعالی داشتند چه شاغل و غیرشاغل  بعضی اوقات پس از زایمان احساس بیهودگی و عدم رشد را تجربه می‌کنند.

تشکر و قدردانی، حمایت و پشتیبانی شما عاملی بسیار مهمی در حفظ آرامش و رضایت مادر و در نتیجه ایجاد دلبستگی بین کودک و مادر می‌شود و این دلبستگی اساس رشد متعادل کودک در این سنین است. شما به عنوان پدر نقش بزرگی پس از زایمان مادر دارید.

تصمیم در مورد بازگشت به کار بعد از دوره مرخصی رسمی شاید بهتر است به عهده خود مادر گذاشته شود؛ ولی در صورت لزوم از کمک فکری در جهت احساس رضایت از خود و حفظ هویت اجتماعی او در آینده دریغ نکنید.

زندگی جنسی بعد از زایمان 

کودک و زمانی به رشد و بلوغ  عاطفی می‌رسد که اتصالی پیوسته با مادرش داشته باشد.  اتصال همراه با احساسات خوشایند. این احساس یگانگی بین مادر و کودک ممکن است رابطه جنسی شما را تحت تاثیر قرار دارد. اوایل شاید میل جنسی همسرتان کم شود و بعضی‌وقت‌ها حتی احساس کنید که جسم همسرتان با شماست و ذهن متوجه کودک است. پدرانی که ماه‌های اول تولد کودک این شرایط را درک کرده ارضای خواسته‌های خود را به تعویق می‌اندازند،  غالباً به روابط بهتری با همسرشان دست می‌یابند .پدر شدن یعنی آگاه‌تر شدن، پدر شدن یعنی لذت بردن،  پدر شدن یعنی قدرت از خود گذشتن.

نکته‌های مهم:

بعضی از زنان پس از زایمان دچار سندروم ناتوانی جنسی می‌شوند. این تصوری غلط است که فقط زنان ناتوان، دچار این سندروم می‌شوند چون این سندروم  برخلاف تصور، بیماری ناشی از قدرت است. اصولاً در مادرانی شایع است که بیش از حد توان خود انرژی مصرف می‌کنند.

 از آنجا که این گونه زنان مایل نیستند در نگاه شوهران خود ضعیف جلوه کنند، تا جای ممکن سعی می‌کنند رفتاری داشته باشند که این ناتوانی پوشیده نگه داشته شود.

از جمله عوامل  بروز این عارضه، عوامل زیر است:

– زایمان‌های سخت، به ویژه سزارین یا زایمان طبیعی پر عارضه.

– تولد کودک دوم و سوم با فاصله‌ی کم 

– کمال‌گرایی آن‌ها در انجام امور و وظایف خود 

– احساس بیهودگی و تبدیل شدن به مادری تمام وقت، در زنانی که تا پیش از بچه‌دار شدن، زندگی شغلی و اجتماعی فعالی داشته‌اند.

– خانه پر رفت‌وآمد و شلوغ 

– عدم همکاری و مشارکت همسر در امور مربوط به خانه و نگهداری از نوزاد 

– وجود کودک ناآرام

از جمله نشانه‌های این عارضه نشانه‌های زیر است:

– اغلب احساس می‌کنند مادر خوبی نیستند.

– به وضع ظاهری خود بی‌توجهی نشان می‌دهند.

– در برخورد با هر مسئله‌ای،  تعادل رفتاری خود را از دست می‌دهند.

– سست و بی‌تحرک می‌شوند.

 وظیفه شما این است که در چنین مواقعی، همسرتان را درک کنید، بردبار باشید و با کلامی دلنشین از او حمایت کنید. از دور خارج روزانه زمانی را برای خود وقت بگذارد و به او اطمینان دهید در این زمان شما مراقبت از کودک را به عهده خواهید گرفت.